Paumanhin....

Nag-post ako mg blog nung Monday about looting. It was entitled, "Looting Tips for Hungry People". About yun sa kung gaano ako naiinis doon sa mga taong naglu-loot ng electrical appliances, gadgets, and everything na unrelated for survival and stuff.

Yes, I know the act is definetely wrong. Kahit ari-arian ng patay ay kinukuha. Nung una, hindi ko maisip kung bakit iyon nangyayari. Ang tunay na gutom ay walang halaga sa kanya ang pera o ano mang luho. Ang hindi ko pala naiintindihan ay ito: Sa sitwasyon nila na wala mang mainom, makain, at masuot ng limang araw, mukha ngang mahirap nang mag-isip ng tama. Nung una'y hindi ko talaga maintindihan. But I came to a realization, what I were in their shoes? What if we both eat in the same plate? What would I feel? Think? What would I look like? And yes, I will be exactly the same as those looters, those who bargain lost wealth and fortunes from dead people in exchange for food.

Pero hindi ko lang talaga matanggap na may mga Pilipinong naghahangad pa rin ng kapalit sa pagbibigay nila ng tulong. Bakit may mga taong humihingi ng mga electrical appliances, gadgets, and anything in exchange for food? Alam mong gutom ang tao, at dahil nga sa mautak nilang pag-iisip, ay ang looting pala ang naging bunga. Masakit sa pusong malaman ang ganito, na may kapwa tayong Pilipino na nanlalamang pa din sa kapwa niya pinoy na naghihirap.

Kaya lubusan po akong humihingi ng tawad sa mga taga-roon. Ako po'y humihingi ng pasensya at binabawi ko po lahat ng sinabi ko. Kasama po lagi kayo sa mga panalangin ko. At sana, sa maliit kong gawa ng pagtulong, maalala niyo ulit ang ibig sabihin ng salitang "pag-asa".

Hindi sasapat ang pagnood lamang ng balita, pagpapalike lamang ng mga picture pang-agaw-atensyon, at mga status lamang. Kailangan natin ng pagkilos. Pagkilos mga kaibigan.

Posted via Blogaway